متاسفانه درست روز قبل از اجراي برنامه اعتراضي در برابر سازمان ملل، متوجه شدم كه نمي توانم در اين مراسم شركت كنم. شب قبل از آن وقتي از دوستي درباره ساعت و محل حضور مخالفان در مقابل سازمان ملل پرسيدم، او با لبخند معناداري گفت: «كدام گروه؟» و وقتي نگاه پرسشگر مرا ديد، ادامه داد كه «قرار است هر ساعت يكي از گروهها آنجا باشد. دقيقا نمي دانم كه كدام گروه در چه ساعتي قرار است تظاهرات شان را انجام دهند، اما فكر مي كنم كه ساعت 9 تا 10 فدائيان، 10 تا 11 مجاهدين، 11 تا 12پادشاهي خواهان، 12 تا 1 جمهوري خواهان، 1 تا 2 سكولارها و...» با حيرت پرسيدم كه اين تقسيم بندي يعني چه؟ اين ترتيب را چه كساني داده اند؟ و اصولا چرا اين تقسيم بندي صورت گرفته است؟ او پاسخ داد كه «درست نمي دانم اما مي گويند چون سال گذشته بين مخالفان دعوايي اتفاق افتاده، امسال هيئتي تحت عنوان هيئت برگزاركننده، نزد پليس مي روند و مي گويند كه به علت درگيري پارسال بهتر آن است كه امسال گروهها جدا جدا بيايند و هركدام فقط در آن ساعتي كه متعلق به آنهاست ميكروفون در اختيارشان باشد و تظاهرات شان را انجام دهند. اعضاي اين هيئت پليس را قانع مي كنند كه از اين ترتيب حمايت كند.»
وي با اشاره به چند نفره و بي رمق بودن هر يك از اين تجمعات مي نويسد: تا وقتي اين ترتيب را ديدم، باورم نمي شد كه اين مسئله واقعيت داشته باشد ولي اين چه منطقي است كه مقابل غيرايراني ها و رسانه هاي بين المللي، جمع هاي كوچك و متفرق را به عنوان اپوزيسيون به نمايش بگذارند؟ من مقابل سازمان ملل رفتم اما دلم نيامد حتي به نزديك جايي كه مخالفان، گروه گروه يا بهتر است بگويم تكه تكه فرياد مي زدند، بروم.
کیهان نوشت:شايان ذكر است پيش از اين برخي رسانه هاي غربي با اشاره به اينكه بزرگترين تجمعات اپوزيسيون توسط سازمان مجاهدين خلق (منافقين تروريست) و به استعداد چند ده نفر برگزار شد، تصريح كرده بودند كه همين اتفاق نشانه زوال جنبش سبز در خارج از ايران است.